Bilgi işlemin ilk günlerinde, kullanıcılar değerli verileri depolamak için CD’lere, DVD’lere ve Blu-Ray’lere güvendiler. İster yeni bir oyun oynamak, ister yazılım yüklemek veya işletim sistemini yedekleyip yeniden yüklemek isteyin, bunu yapmak, optik sürücüye küçük bir disk yerleştirerek mümkündü. Depolama kapasiteleri genellikle sabit disklerin destekleyebileceğinden daha büyüktü. Ancak, çoğu yeni bilgisayarda artık entegre bir sürücü bulunmuyor. Bunun sebebi nedir?
Optik sürücüler küçük olmalarına rağmen, yine de bilgisayarlarda önemli bir fiziksel yer kapladılar. Standart bir CD’nin çapı 4,7 inçtir. Bugünlerde dizüstü bilgisayarların boyutuyla karşılaştırıldığında, bu nispeten büyük. Bu nedenle, yeni bilgisayarların DVD’yi kullanmamasının ilk ana nedeni basittir. Modern, daha ince bilgisayar tasarımı için çok büyükler.
Daha Az Depolama Kapasitesi
CD’lerin depolama kapasitesi 700 megabayt civarındadır. DVD’ler piyasaya çıktığında 4,7 gigabaytlık veriyi barındırabilirler. DVD’lerin yerini alan Blu-Ray, 200 gigabayt depolayabilir. Bu ortamları veri depolamak için kullanmak günümüzde çoğu insan için yeterli değil. İnsanlar artık bir CD yerine USB flaşı tercih ediyor.
Fiziksel Medyaya Yönelik Azalan Talep
Fiziksel medya bir noktada bir patlama gördü. Herkes DVD, CD, MP3 çalar vb. Kullanıyordu. Sonra, dijital cihazlar daha kompakt hale geldi ve ortalama bir kullanıcının ihtiyaç duyacağı her şeyi barındırabilecek depolama alanı sağladı. Telefonlar müzik depolayabildiğinde özel MP3 çaları dinlemeye gerek kalmadığı gibi DVD’ler ve Blu-Ray’lerde de benzer bir şey oldu. Netflix, Amazon Prime ve Hulu gibi yayın hizmetlerine artan ilgiyle, bir filmi DVD’ye kaydetmeye gerek kalmadı.
